Ik heb het fout gedaan in de opvoeding, is wat ik ouders met enige regelmaat hoor zeggen en wat ik zelfs ook wel eens kan denken.
Had ik maar anders gedaan, dan ging het nu vast een stuk beter met mijn kind en onze relatie.
Gevoelens van schuld en spijt kunnen zwaar aanvoelen. En daarnaast lijkt het jezelf ook te beperken om op een andere manier naar de situatie te kijken. Het is heel menselijk dat deze gevoelens opspelen, het geeft aan dat je baalt van een situatie en dat je deze graag anders had willen zien. Het is belangrijk voor je, wat maakt dat je eraan terugdenkt.
Reflecteren op je eigen handelen kan heel nuttig zijn en je helpen, tegelijkertijd kan het ook gevoelens oproepen die naar aanvoelen en waar je het liefst van weg zou willen gaan. Niet aan denken, dan is het er ook niet. Maar wat als je er wel aan zou denken? Wat als je wel zou denken dat je met de kennis van nu het heel anders zou willen doen? Op dat moment deed je wat je dacht dat goed voor jou en je gezin was, je deed het met volle overgave.
Nu heb je andere ideeën opgedaan, waarom probeer je deze niet uit? Wat kan het je brengen en wat levert het je gezin op? Het is nooit te laat om met je gezin te kijken naar wie jullie als gezin willen zijn en waar jullie blij van worden. Juist deze inzichten kunnen ervoor zorgen dat minder fijne gevoelens er kunnen zijn, maar minder zwaar aan hoeven te voelen.
Je kunt ze delen, waardoor er ook weer ruimte komt voor andere perspectieven. Zoek vooral contact als jullie dit samen met mij uit willen zoeken.
